Αγαπητέ κύριε Ιούλιε Βερν,
Χαίρομαι τόσο πολύ που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την επιρροή που είχε το έργο σας σ ’εμένα όταν ήμουν παιδί. Πιστεύω πως με κάποιον μαγικό τρόπο οι λέξεις που γράφω αυτή τη στιγμή, θα ταξιδέψουν στον χρόνο και θα τις διαβάσετε ή θα τις ακούσετε από τα χείλη των συνανθρώπων της εποχής σας. Έτσι κι αλλιώς, εσείς έχετε καταρρίψει μέσα από τις ιστορίες σας κάθε τι συμβατικό όπως ο χρόνος. Έχετε μιλήσει για ταξίδια στο φεγγάρι, στο κέντρο της γης ή στα βάθη της θάλασσας, σε μια εποχή που ακόμα το αεροπλάνο δεν είχε εφευρεθεί. Όλες τόσο αγαπημένες μου. Δεν ξέρω ποια να πρωτοδιαλέξω.
Κάθε φορά που διάβαζα ένα βιβλίο σας ταξίδευα σε έναν άγνωστο, ασύλληπτο κόσμο, πραγματικό ή φανταστικό, όπου όλα είναι πιθανά. Ένα μαγικό σύμπαν όπου έμοιαζε τόσο αληθινό σαν να είχατε ήδη ζήσει εκεί κι απλά μετά γράφατε μια φανταστική ιστορία μέσα σε αυτό. Κι όταν τελείωνα το κάθε βιβλίο σας, ένιωθα πως κάθε στιγμή στη ζωή μου μπορεί να συμβεί κάτι αναπάντεχο, κάτι μοναδικό και περιπετειώδες και να με πάρει μακριά από τη στενάχωρη και συμβατική μου πραγματικότητα. Γιατί κι εγώ, κύριε Βερν, όπως κι εσείς, έζησα και μεγάλωσα μέσα σε ένα περιβάλλον νιώθοντας εγκλωβισμό και περιορισμούς και ξέρω πόσο λυτρωτικό είναι για ένα παιδί να ταξιδεύει με τη φαντασία του ώστε να επιβιώσει. Και τα βιβλία σας με βοήθησαν τόσο πολύ να βρω τη δική μου διέξοδο και θέση στη δημιουργία του δικού μου φανταστικού σύμπαντος που θα με ελευθερώσει. Και το βρήκα μέσα από τις λέξεις και τις ζωγραφιές. Άρχισα να φτιάχνω τους δικούς μου χρωματιστούς κόσμους και να τους γεμίζω με όλων των λογιών τα πλάσματα, φανταστικά και πραγματικά.
Αυτό που μου έχει μείνει στην καρδιά από τα βιβλία σας είναι πως πάντα υπάρχει κάτι μαγικό να εξερευνήσω, να ζωγραφίσω, να γράψω, να ζήσω. Μιας κι εγώ είμαι ο δημιουργός και τίποτα δεν με σταματά. Ούτε ο χρόνος.
Εύχομαι ολόψυχα, κάθε παιδί σε τούτο τον κόσμο να μπορέσει να πάρει στα χέρια του έστω κι ένα από τα βιβλία σας και να το διαβάσει. Υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά, όλων των ηλικιών, σε κάθε τόπο και σε κάθε εποχή, που έχουν την ανάγκη να ξεφύγουν από έναν κόσμο γεμάτο πόνο, φόβο και μοναξιά, ή απλώς έναν κόσμο που δεν τα νιώθει και δεν τα καταλαβαίνει, και να τους δοθεί έτσι η έμπνευση να γίνουν αργότερα οι ίδιοι δημιουργοί της δικής τους πραγματικότητας, λιγότερο συμβατικής και περισσότερο γεμάτης αγάπη. Χαίρομαι τόσο πολύ που ακολουθήσατε το όνειρό σας και κάνατε αυτό που πραγματικά αγαπήσατε! Με βοηθήσατε να βρω τον δικό μου δρόμο και να κάνω αυτό που αγαπώ κι εγώ. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!
Με απέραντη εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη,
Νίκη Λεωνίδου
