Ιούλιος Βερν Πηνελόπη Δέλτα

Είναι το πρώτο και μοναδικό βιβλίο που έχω κλέψει στη ζωή μου. Θα ήμουν στην τρίτη ή στην τετάρτη Δημοτικού όταν το χωριό μας, κάπου στο βόρειο Πήλιο, το «υιοθέτησε» μια ομάδα προσκόπων από τον

Κάποτε στα φοιτητικά μου χρόνια είχα εφοδιαστεί με μια κάρτα interrail, η οποία σου επέτρεπε να ταξιδεύεις δίχως περιορισμούς για έναν μήνα στα τρένα της Ευρώπης. Μια από εκείνες τις μέρες ο συρμός είχε σταματήσει

Δεν είχα ακούσει τίποτα γι’ αυτόν τον συγγραφέα και τον γνώρισα αναπάντεχα και κυρίως χάρη στην αιφνίδια φώτιση της διευθύντριας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Τρικάλων. Ήμουνα μαθητής της δευτέρας τάξης Γυμνασίου και η ποίηση είχε αρχίσει

Ο Ιούλιος Βερν είναι η παιδική μου ηλικία στην Αμφιλοχία, η απελευθέρωση της απαγορευμένης φαντασίας μου, το ταξίδι στους υπερβατικούς κόσμους, η διαφυγή μου από τη μίζερη ζωή της επαρχίας. Είναι αυτός που θέρμαινε την

Κύλιση στην κορυφή