(Απόδοση: Πάνος Στασινός)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Αν δε γυρίζω με τ’ αμάξι έξω,
Ρόλο πολύ σημαντικό θα παίξω.
Αν πριν τις δέκα πέφτω στο κρεβάτι,
Ίσως ξαναποκτήσω αυτό το «κάτι».
Αν απ’ τις διασκεδάσεις όλο απέχω,
Μάλλον σπουδαία εξέλιξη θα έχω.
Μα εγώ καθόλου δε θ’ αλλάξω υφάκι,
Επειδή δε μου καίγεται καρφάκι.
❧
ΡΕΖΟΥΜΕ
Tα ξυράφια σε χαράζουν·
Τα ποτάμια είναι κρύα·
Τα οξέα λεκιάζουν·
Και τα χάπια, τι ταλαιπωρία.
Τα όπλα δεν είναι νόμιμα·
Το αέριο μη μυρίσεις·
Οι θηλιές είναι πρόβλημα·
Καλύτερα να ζήσεις.
❧
ΜΙΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΣΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Βίοι και πολιτείες των Τζων Κητς, Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ
και Τζωρτζ Γκόρντον Νόελ, Λόρδου Μπάιρον
Ο Κητς, ο Σέλλεϋ κι ο Μπάιρον,
Το λυρικό τρίο όλων των καιρών.
Το μέτωπο του Σέλλεϋ γεμάτο μπούκλες,
Ο Κητς δεν κληρονόμησε κόμη καρέκλες
Κι ο Μπάιρον είχε όλο στο πλευρό του κούκλες—
Μ’ αυτό δεν έκανε την ποίησή τους κιτς·
Την ποίηση του Μπάιρον και του Σέλλεϋ,
Του Μπάιρον και του Σέλλεϋ,
Του Μπάιρον και του Σέλλεϋ και του Κητς.
Όσκαρ Ουάιλντ
Όταν, μες στων λογίων τον εσμό,
Πρέπει να πω κάναν αφορισμό,
Ποτέ εύσημα δεν προσπαθώ να πάρω·
Όλοι θεωρούμε πως Όσκαρ κουοτάρω.
[…]
Τσαρλς Ντίκενς
Όσοι τον λένε κίβδηλο προχειρογράφο,
Δεν θα τον ξαναπούν, αν δε με βάλουν στον τάφο.
Εγκάρδια προσκαλώ αυτά όλα τα «πουλάκια»
Να ξαναπούν αυτές τις λέξεις—οπαλάκια!
[…]
Τζωρτζ Σαντ
Η χαρισματική κυρία, όσον είχε
Χρόνο, όταν απ’ τις μελέτες της απείχε,
Τον ξόδευε για την ερωτική της λεία
(Είναι τόσο καλοί σ’ αυτά στη Γαλλία).
❧
ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΡΟΔΟ
Ένα άνθος μου ’στειλε, της γνωριμίας.
Εφάρμοσε τη στοργική μέθοδο·
Πάναγνο, πλήρες δρόσου κι ευοσμίας—
Ένα τέλειο ρόδο.
Ήξερα το άνθος τι ήθελε να πει·
«Στα εύθραυστα φύλλα μου η καρδιά του, εδώ».
Για φυλαχτό της έχει πάρει η αγάπη
Ένα τέλειο ρόδο.
Γιατί κανείς δε μου ’χει ως τώρα πάρει
Μια τέλεια λίμο, ειρήσθω εν παρόδω;
Α όχι, το ’χει η μοίρα μου σταμπάρει
Ένα τέλειο ρόδο.
❧
DE PROFUNDIS
Α, λοιπόν, είν’ ουτοπικό
Να ελπίζω σ’ ένα αρσενικό
Που δε θ’ αναπολεί διαρκώς
Κορίτσια που ’χε πιο μικρός;
❧
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ
Γιατί, όταν βρίσκομαι στη Ρώμη,
Εύχομαι να ’μουν σπίτι ακόμη,
Μα όταν βρεθώ στην περιοχή μου
Ποθεί Ιταλία η ψυχή μου;
Και, Κύριέ μου, αγάπη μου, γιατί
Κοντά σου ανία αισθάνομαι φρικτή,
Μα, με το που με παρατήσεις,
Θα ουρλιάζω να ξαναγυρίσεις;
❧
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Στρατιώτη, σ’ άγνωστα και ξένα μέρη
Και πέρα σε πελάγη ταραγμένα
Δέξου το γέλιο της, πιάσ’ της το χέρι—
Μην έχεις τύψεις για μένα.
Στρατιώτη, ειλικρινείς στρατιώτες ξέρεις;
Αν είν’ γλυκιά, ευγενική, κεφάτη,
Με την ευχή μου να τα καταφέρεις—
Μην πας μόνος στο κρεβάτι.
Μα, στ’ όνομα της νύχτας μας της πρώτης,
Στρατιώτη, και των πρωινών κοντά μου,
Όταν, στον ύπνο, γείρεις στο πλευρό της
Φώναξ’ την με τ’ όνομά μου.
1944
❧
ΜΕΓΑ ΠΑΘΟΣ
Αν έσπαγες την όμορφή σου μύτη,
Θ’ άρχιζε η αγάπη μου, μάλλον, να πλήττει·
Αν τα μαλλιά σου πέφταν κι αραιώναν,
Τα στέφανα του γάμου μας θα λιώναν.
Κι αν να κουτσαίνεις άρχιζες, ξες κάτι;
Θα σου γυρνούσα, φοβάμαι, την πλάτη·
Κι αν την ψυχή και το μυαλό σου έχανες, αν—
Τη διαφορά δε θα παρατηρούσα καν.
❧
ΣΧΟΛΙΟ
Ω, η ζωή είν’ ένας λαμπρός κύκλος τραγουδιών,
Ποτ-πουρί αυτοσχεδιαστικής μανίας·
Κι η αγάπη δεν στραβώνει ποτέ των ποτών·
Κι εγώ είμαι η Μαρία της Ρουμανίας.
❧
CODA
Λίγα στο δούναι, λίγα στο λαβείν,
Λίγα στο νερό, λίγα στο κρασί·
Αυτό το ζην, το ζην, το ζην
Ποτέ δεν ήταν δική μου υπόθεση.
Ω, για όποιον είναι στην κορυφή
Μικρό το κέρδος κι ο αγώνας σκληρός.
Αφού η τέχνη είναι μια μορφή
Κάθαρσης, κι η αγάπη κατήφορος,
Κι η δουλειά για των ζώων τη ράχη
Κι όλα τ’ άλλα για τα οστρακοειδή.
Το σκέφτομαι να βγω απ’ τη μάχη—
Θα με πάτε στην κόλαση με δαδί;
⸙⸙⸙
[Τα ποιήματα προέρχονται από την έκδοση: Dorothy Parker, Complete Poems. London: Penguin Books, 2010.]
