Μετάφραση: Δημήτρης Αγγελής
Ο Πάπας Φραγκίσκος επιστρέφει στο σπίτι του Πατέρα. Ήταν ο Πάπας που υπολόγιζε τους ποιητές. Και το έκανε μέσα από τη δική του εμπειρία: «Τα λόγια των συγγραφέων με βοήθησαν να κατανοήσω τον εαυτό μου, τον κόσμο και τους ανθρώπους μου». Γνώριζε πως η ποίηση είναι απαραίτητη γιατί κρατάει στην καρδιά μας το θαύμα της ομορφιάς, αλλά και την οιμωγή του πόνου. Ο Φραγκίσκος μας έδειξε ότι προκειμένου να κατανοήσουμε το μυστήριο του Θεού, δεν μπορούμε να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι, γιατί μια θρησκεία που απανθρωποποιεί τον εαυτό της μετατρέπεται σ’ ένα σύνολο από τελετουργίες, εντολές και λέξεις χωρίς νόημα.
Ο Πάπας Φραγκίσκος προσπάθησε να ζήσει την ποίηση του Θεού∙ προσπάθησε να μεταμορφώσει τη ζωή σε ποίημα που κινείται στον ήχο του μετρονόμου και της μουσικής του Ευαγγελίου. «Ο λογοτεχνικός λόγος είναι σαν ένα αγκάθι στην καρδιά που σε ωθεί στον στοχασμό και σε ταξιδεύει. Η ποίηση είναι ανοιχτή, σε μεταφέρει σε άλλο τόπο», μας είπε. Είναι ο Πάπας που από την αρχή είχε ως πρότυπο τον Φραγκίσκο της Ασίζης, τον άλλο ποιητή του Θεού, αυτόν που νοιαζόταν και τραγουδούσε τη φύση, αυτόν που ανακάλυψε στα πρόσωπα των φτωχών την αξιοπρέπεια που μόνο μια ποιητική ματιά μπορεί ν’ αποκαλύψει.
⸙⸙⸙
[Ο Antonio Praena είναι ποιητής και ιερέας. Το κείμενο γράφτηκε ειδικά για το Φρέαρ.]
