© Ζωγραφική: Ελένη Γλύνη

Ελένη Γλύνη

«Η κριτική, και ιδιαίτερα η αρνητική, είναι πολύ βοηθητική»

α. Πώς μπήκατε στη ζωγραφική, ποιες ήταν οι αφορμές, οι δάσκαλοι, οι επιρροές, πώς θα χαρακτηρίζατε τη δουλειά σας από άποψη θεματικών/υλικών/τεχνικής;

Από πολύ μικρή καταλάβαινα ότι είχα κάποια ιδιαίτερη ικανότητα στην ζωγραφική. Υπήρξα ένα πολύ συνεσταλμένο και εσωστρεφές παιδί, που από τριών ετών είχα την ικανότητα να απεικονίζω ζώα και ανθρωπάκια στο χαρτί, το παιδί που «δεν μιλάει αλλά ζωγραφίζει πολύ καλά». Οπότε με χαρακτήρισε από πολύ μικρή ηλικία η ζωγραφική μου ευχέρεια. Αργότερα η εισαγωγή μου στη Σχολή Καλών Τεχνών μου έδωσε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Νομίζω όμως πως η πραγματική μου εισαγωγή στον χώρο των εικαστικών τεχνών είναι η τότε νεανική απόφαση να διαμορφώσω έτσι τη ζωή μου ώστε να μη μπορώ να ξεφύγω από τη ζωγραφική έρευνα. Από τότε η ζωή πήρε τον δρόμο της.

Παλαιότερα θα μπορούσα να αναφερθώ σε αγαπημένους καλλιτέχνες, αλλά σήμερα πιστεύω ότι όλες αυτές οι εικόνες έργων που έχω δει και με έχουν απασχολήσει στο σύνολο τους, ακόμα και αυτές που δεν μου άρεσαν, μου δίνουν κλειδιά στη ζωγραφική έρευνα και είμαι ευγνώμων για τη γνώση που μου έχει προσφερθεί.

Το τελευταίο διάστημα αυτό που με διασκεδάζει είναι ένα ασόβαρο θέμα με πολύ καλή τεχνική. Μια πολύτιμη «ανοησία».

β. Πώς βλέπετε τη σημερινή ζωγραφική στην Ελλάδα και στον κόσμο; Ποιες τάσεις διακρίνετε;

Όλοι έχουμε στόχο πάντα τη μεγάλη τέχνη. Δεν σημαίνει όμως πως βάζοντας στόχο να κάνεις μεγάλη τέχνη, θα το κατορθώσεις.

γ. Υπάρχει εικαστική κριτική στη χώρα μας; Και ευρύτερα: διαπαιδαγωγείται ο νέος Έλληνας στην τέχνη, σ’ έναν τρόπο να αγαπάει το ωραίο ή να αναπτύσσει δικά του κριτήρια γι’ αυτό;

Νομίζω η κριτική, και ιδιαίτερα η αρνητική, όταν προέρχεται από άλλους καλλιτέχνες είναι πολύ βοηθητική, ακόμα και αν δεν συμφωνείς. Επίσης πολύ βοηθητική θεωρώ την άποψη ατόμων που έχουν εξαιρετικά διεισδυτική ματιά στην ανάγνωση του έργου (χωρίς να έχουν ιδιότητα εικαστικού), εσωτερική δύναμη και ευφυΐα, που και τα λάθη τους ακόμα δεν ενοχλούν, και προσωπικά έχω ανάγκη τη ματιά τους.

Για τη διαπαιδαγώγηση των νέων δεν με θεωρώ κατάλληλη να δώσω απαντήσεις. Θα αναφέρω όμως ότι έχω εντυπωσιασθεί από τη δουλεία που γίνεται στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς, όπου παιδάκια πέντε ετών σε μια βόλτα στην πόλη αναγνωρίζουν τα γλυπτά του Ζογγολόπουλου και έργα του Γαΐτη σε αίθουσα αναμονής ιατρείου! Υπέροχο!

Υπάρχουν επίσης και τα καλλιτεχνικά σχολειά!

δ. Πόσο επηρέασε την αγορά των έργων τέχνης αλλά και την προσωπική σας δουλειά η κρίση των τελευταίων χρόνων (οικονομική και υγειονομική);

Η κρίση θα με είχε επηρεάσει αν είχα σταματήσει τη ζωγραφική, άλλα αυτό δεν συνέβη.

«Φεύγουμε συντριμμένοι, απαρηγόρητοι
για να ξαναφτιάξουμε τη γενιά μας στον ουρανό…»
Κύλιση στην κορυφή