α. Πώς μπήκατε στη ζωγραφική, ποιες ήταν οι αφορμές, οι δάσκαλοι, οι επιρροές, πώς θα χαρακτηρίζατε τη δουλειά σας από άποψη θεματικών/υλικών/τεχνικής;
Η τέχνη της ζωγραφικής –όπως κάθε αληθινή Τέχνη– ομιλεί εκ του τάφου, δηλαδή από τα έσχατα της ζωής. Αυτό πιστεύω. Άλλωστε, ένας θάνατος ήταν η αφορμή ν’ αρχίσω να ζωγραφίζω στα δέκα μου χρόνια.
Η αφορμή ήταν αυτή, αλλά στην πραγματικότητα νιώθω ότι ήταν μια βαθύτερη ανάγκη εκτυπωμένη στο DNA μου. Κι όπως περνούσαν τα χρόνια, με ατέλειωτες ώρες μαθητείας κοντά σε μεγάλους δασκάλους, όπως τον Βρασίδα Βλαχόπουλο, τον Γιάννη Τσαρούχη, τη γλύπτρια Ναταλία Μελά, οι επιρροές μου ήταν κυρίως από την Αθηναϊκή Σχολή, με κεντρικό άξονα τον μεγάλο Γιάννη Τσαρούχη. Σχέδιο, σχέδιο, σχέδιο, αλλά και κάθε Κυριακή στα Μουσεία των Αθηνών, όπου οι επισκέψεις μου ήταν τόσο συχνές ώστε κάποιοι φύλακες είχαν επισημάνει την παρουσία μου και δεν με καλόβλεπαν!
Τα υλικά της ζωγραφικής μου είναι λαδομπογιές σε λινό μουσαμά, πάντα εκλεκτά γιατί το υλικό προδίδει το έργο. Μαθήτρια του Κωνσταντίνου Παρθένη μου έλεγε πως ο μεγάλος ζωγράφος κατά την άγρια πείνα της Κατοχής συμβούλευε τους φοιτητές του να ζωγραφίζουν μόνο με τα γαλλικά χρώματα Lefranc Bourgeois!
Τα θέματά μου, παραλίες ερημικές –ενίοτε με την παρουσία κολυμβητών που αναχωρούν από τη θάλασσα, σηματοδοτώντας ότι «το θέρος παρήλθεν».
β. Πώς βλέπετε τη σημερινή ζωγραφική στην Ελλάδα και στον κόσμο; Ποιες τάσεις διακρίνετε;
Η τέχνη στην Ελλάδα και τον κόσμο είναι γεμάτη απ’ όλα. Ζωγραφικοί μονόλογοι με επιλογές από τα μεγάλα ρεύματα της Ιστορίας της Τέχνης. Κάθε δημιουργός προσπαθεί να πει τη δική του ιστορία. Προσωπικά δεν αναγνωρίζω στην εποχή μας κορυφαίο καλλιτέχνη που τα χαρακτηριστικά του έργου του θ’ αλλάξουν τον ρου της ζωγραφικής. Κάποτε, στο εργαστήριο του Γιάννη Τσαρούχη, ένας συνάδελφος διάβαζε στον δάσκαλο μια κριτική για τα έργα του που είχε γράψει γνωστή κριτικός της τέχνης. Ο Τσαρούχης άκουγε με προσοχή. Λίγο πριν το τέλος τον διέκοψε: «Παιδί μου», είπε, «αυτή δεν είναι τεχνοκρίτης, είναι… ονειροκρίτης! Πού τα είδε όλα αυτά που γράφει για τα έργα μου;».
γ. Υπάρχει εικαστική κριτική στη χώρα μας; Και ευρύτερα: διαπαιδαγωγείται ο νέος Έλληνας στην τέχνη, σ’ έναν τρόπο να αγαπάει το ωραίο ή να αναπτύσσει δικά του κριτήρια γι’ αυτό;
Εικαστική κριτική υπάρχει στη χώρα μας. Συνήθως, πολλά λόγια και… περιμετρικώς!
Η Τέχνη δεν επιβάλλεται –καλλιεργείται. Από τα σχολεία ξεκινούν όλα. Διαπαιδαγώγηση! Εμπνευσμένοι εκπαιδευτικοί που θα μεταδώσουν την αγάπη τους για την τέχνη.
Δυστυχώς ακόμα είμαστε πολύ πίσω, αλλά όλο και κάτι γίνεται. Βέβαια, σε όλες αυτές τις δυσκολίες προσετέθη και ο λοιμός του covid 19 και με την οικονομική δυσκολία που μαστίζει την ανθρωπότητα η καταστροφή είναι μεγάλη. Έτσι ανέβαλα κι εγώ την ατομική μου έκθεση που ήταν προγραμματισμένη για τον περασμένο Απρίλιο. Παρ’ όλα αυτά, ως γνήσιος Λάκων, δεν εγκαταλείπω στιγμή!
Ζωγραφίζω γιατί αυτή είναι η ανάγκη μου και ξέρω ότι ακόμα κι αν δεν παραμείνω για πολύ καιρό σ’ αυτή τη γη, η Τέχνη θα με βοηθήσει να πεθάνω (Ν. Εγγονόπουλος).