α. Πώς μπήκατε στη ζωγραφική, ποιες ήταν οι αφορμές, οι δάσκαλοι, οι επιρροές, πώς θα χαρακτηρίζατε τη δουλειά σας από άποψη θεματικών/υλικών/τεχνικής;
Όταν ο κόσμος των μεγάλων μου φαινόταν πολύβουος κι αλλιώτικος, σε πολύ μικρή ηλικία, έφτιαξα έναν δικό μου και χώθηκα μέσα, χρωματίζοντας. Θαύμαζα εικόνες που υπήρχαν γύρω μου σε κάδρα, σε ταπετσαρίες, φιγούρες από παραμύθια, γκραβούρες από βιβλία, παρατηρούσα πρόσωπα και πράγματα.
Κάπως έτσι άρχισε η περιπέτεια της ζωγραφικής, μετά σπουδές και αμφισβήτηση.
Αφορμές γίνονται οι εικόνες που αναπάντεχα εμφανίζονται στο βλέμμα μου από τις ιστορίες που έζησα ή φαντάστηκα. Άξονας είναι ο άνθρωπος με την παρουσία ή την απουσία του. Το έργο μου χαρακτηρίζεται από παράδοξους αρχιτεκτονικούς χώρους και ετερόκλητα στοιχεία, που συνυπάρχουν σε μια ιδιότυπη ισορροπία ανάμεσα σε ένα φαινομενικά εικονικό ύφος και στην αφαιρετική αφήγηση. Ρευστά περιβάλλοντα πάλλονται και συνθέτουν τη χώρα που κατοικεί το σώμα. Πρόκειται για εικόνες που τροφοδοτούνται από το περιεχόμενο του βιώματος και της μνήμης.
Με αφορούν κυρίως έννοιες όπως: διακινδύνευση, παγίδα, ανοίκειο, όριο, οι μεταβολές του τοπίου σε τόπο, το ίχνος του ανθρώπου, ο οίκος. Με γοητεύουν πολύ οι κρυμμένες εικόνες, αυτές που αποκαλύπτονται ξαφνικά και συνομιλούν μέσα από αλληγορίες και σύμβολα με τις στέρεες εμμονές μου. Τα περάσματα από τους εσωτερικούς στους δημόσιους χώρους, φτιάχνουν μια νέα εικόνα, αυτήν που ακροβατεί με τη φαντασίωση και τον ρεαλισμό. Η ανακολουθία στην κλίμακα, τα μεγέθη, το μέσα-έξω, το μη αναμενόμενο, οι μικρές παραδοξότητες.
Εκτός απ’ τους δασκάλους της Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα και το Λονδίνο, δάσκαλοί μου είναι καλλιτέχνες μέσα από τη διαδρομή των αιώνων της ιστορίας της ζωγραφικής, όπως και οι φίλοι μου ζωγράφοι, συνομιλητές και συνοδοιπόροι στο μαγικό της εικόνας.
β. Πώς βλέπετε τη σημερινή ζωγραφική στην Ελλάδα και στον κόσμο; Ποιες τάσεις διακρίνετε;
Η ζωγραφική στην Ελλάδα έχει διαγράψει μία πορεία θαυμαστή, παρά την απουσία της από τα μεγάλα κινήματα του 20ού αι., εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις, κυρίως Ελλήνων της διασποράς. Μια πορεία βέβαια μοναχική, με άξιους όμως εκπροσώπους.
Η πολιτεία στέκει προκλητικά αδιάφορη ή και αντίπαλη.
Από τη μοντέρνα στη σύγχρονη τέχνη, η διαδρομή δίνει έμφαση σε έννοιες που αφορούν την πολυσημία του σύγχρονου ανθρώπου στη συνθήκη της τεχνολογίας και της απομάγευσης. Η σύγχρονη Τέχνη ενοποιεί και συμπράττει με πολλαπλά μέσα, δάνεια διαφορετικών μορφών τέχνης, για τη δημιουργία της νέας σύνθετης εικόνας.
γ. Υπάρχει εικαστική κριτική στη χώρα μας; Και ευρύτερα: διαπαιδαγωγείται ο νέος Έλληνας στην τέχνη, σ’ έναν τρόπο να αγαπάει το ωραίο ή να αναπτύσσει δικά του κριτήρια γι’ αυτό;
Στην Ελλάδα η κριτική των εικαστικών τεχνών ακολούθησε γραμμή καρδιογραφήματος, με καλλίτερες στιγμές, σε παρελθόντα χρόνο, ονόματα όπως οι Τώνης Σπητέρης, Ελένη Βακαλό, Αλέξανδρος Ξύδης, Χρήστος Ιωακειμίδης, η διαμεσολάβηση μεταξύ κοινού και κριτικού ήταν πολύτιμη.
Το παρόν θα το κρίνει το μέλλον.
Η διδασκαλία, άρα η καλλιέργεια της τέχνης, δεν είναι αυτονόητη στην ελληνική δημόσια παιδεία. Τουναντίον θεωρείται έως και περιττή, στερώντας από τους μαθητές και αργότερα από τους ενεργούς πολίτες μία ουσιαστική επαφή με την τέχνη. Το ενδιαφέρον για τις εκφραστικές δυνατότητες των μαθητών προς κάθε κατεύθυνση δημιουργικών τάσεων, σμιλεύει τον σεβασμό στον άνθρωπο και στην κοινωνία με τις ιδιαιτερότητές της.
δ. Πόσο επηρέασε την αγορά των έργων τέχνης αλλά και την προσωπική σας δουλειά η κρίση των τελευταίων χρόνων (οικονομική και υγειονομική);
Όσον αφορά την οικονομική κρίση, μάλλον τη συνηθίσαμε ως κατάσταση, με σαφείς αρνητικές συνέπειες στην αγορά της τέχνης.
Η υγειονομική κρίση της πανδημίας, ακόμη παρούσα, έβαλε καινούργιες παραμέτρους. Το εφήμερο, η απώλεια, ο φόβος, η απομάκρυνση, η στέρηση, είναι κάποια από τα θέματα που καλείται η σύγχρονη τέχνη να θεραπεύσει.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, προσπαθώ να τροφοδοτώ τις παραδοξότητες των έργων μου και να βυθίζομαι περισσότερο στον μυστικό κήπο του εργαστηρίου μου.
ε. Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Να εξακολουθώ να γοητεύομαι από τα μικρά καθημερινά πράγματα που μπορούν να εμπεριέχουν τα μεγάλα και σπουδαία. Όπως το μούδιασμα του φωτός από τη σκιά, η κίνηση του νερού, το χρώμα της νύχτας, ο ήχος της σιωπής.