O σιδηροδρομικός σταθμός του ZUKUNFTBURG καταλαμβάνει μια φαρδιά ζώνη στη μέση και καθ’ όλο το μήκος του διάσημου κέντρου LOGISTICS, στην καρδιά της EUROLAND, που εγκαινιάστηκε με τους συνήθεις πανηγυρισμούς τον Μάιο του 2085. Έχει είκοσι γραμμές, που συνήθως είναι όλες κατειλημμένες από τρένα που φτάνουν, φορτώνουν ή ξεφορτώνουν βιομηχανικά προϊόντα με ακρίβεια δευτερολέπτου, σύμφωνα με το πρόγραμμα, που εκπονείται στο ΙΤ του κέντρου, σε on line σύνδεση με τους προορισμούς και τους τόπους προέλευσης.
Ο Οράτιος δεν έχει ιδέα για όλα αυτά, ούτε και τον ενδιαφέρουν. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να κάνει σωστά τη δουλειά του. Και την κάνει.
Στις δύο πλευρές του σταθμού εκτείνονται τεράστιες, μεταλλικές βιομηχανικές αποθήκες, στα ράφια των οποίων μπορεί να βρει κανείς από ανταλλακτικά μηχανημάτων έως και ολόκληρα αυτοκίνητα. Τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα…
Ο Οράτιος μπορεί να αναγνωρίσει όλα τα προϊόντα σκανάροντας τον κωδικό τους. Για κάθε προϊόν ξέρει επακριβώς τον όγκο και το βάρος του.
Σήμερα, ήρεμος όπως πάντα, περιμένει το πρόγραμμα της ημέρας που δεν αργεί να εμφανιστεί στην οθόνη του. Φορτώσεις, στο τρένο Η-119-Ζ32, για Αμβέρσα, από την πτέρυγα Ζ , αποθήκη Ζ-L112, και ακολουθεί η πολυσέλιδη λίστα των κωδικών που θα φορτώσει. Ξεκινάει αμέσως.
Βγαίνει με βήμα σταθερό από το υπόστεγό του και ακολουθεί την καθορισμένη διαδρομή για την αποθήκη Ζ-L112. Μόλις φτάνει, επιβιβάζεται στο περονοφόρο του και διασχίζει τους διαδρόμους της αποθήκης ανάμεσα στα φορτωμένα ράφια. Κάθε φορά που το όχημά του βρίσκεται δίπλα σε ράφι που περιέχει τους δικούς του κωδικούς, ενεργοποιείται η σήμανση αναγνώρισης, οπότε φορτώνει τα αντίστοιχα προϊόντα μέχρι να το γεμίσει.
Στη συνέχεια, με γεμάτο το όχημα κατευθύνεται προς το τρένο Η-119-Ζ32 και, συγκεκριμένα, προς το βαγόνι Η-119-Ζ32-W19, που μόλις εμφανίστηκε στην οθόνη. Αδειάζει το όχημα στο container και ξεκινά πάλι για την αποθήκη κάνοντας συνέχεια αυτή τη διαδρομή μέχρι να τελειώσουν όλοι οι κωδικοί με τους οποίους είναι χρεωμένος.
Όταν το container γεμίσει, κάποιος άλλος συνάδελφος του Οράτιου θα το ανεβάσει στο βαγόνι-πλατφόρμα. Μα και αυτό, επίσης, ποτέ δεν απασχόλησε τον Οράτιο.
Η ημέρα είναι παράξενα ζεστή για την εποχή και οι κωδικοί ατελείωτοι. Το πορτοκαλόξανθο ογδοντάχρονο αγόρι, που στο ένα χέρι κρατούσε τον πλανήτη χαμογελώντας χαιρέκακα, είχε κάποιο δίκιο, η αλλαγή του κλίματος δεν επρόκειτο να γίνει το 2025, έγινε το 2080, όταν ο Βεζούβιος κατάπιε αναπάντεχα τη μισή Ιταλία και οι πύρινες λάβες του έκαψαν την υπόλοιπη.
Η θερμοκρασία του Οράτιου λόγω ζέστης ανεβαίνει και οι κινήσεις του επιβραδύνονται. Το ίδιο όμως μπορεί να συμβαίνει και σε αρκετούς άλλους που εργάζονται στον ίδιο χώρο. Στο ΙΤ, ο Dr Kastriot παρακολουθεί, η επιβράδυνση μπορεί να έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στον χρονικό προγραμματισμό της φόρτωσης και της αναχώρησης του τρένου. Ενεργοποιεί το πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης και την ίδια στιγμή το 1/3 των κωδικών διαγράφεται από την οθόνη του Οράτιου και εμφανίζεται στην οθόνη της Αντέλ, που φτάνει βιαστική για να αναλάβει δράση.
Κάτι θα πρέπει να κάνω για να δροσίζω τον Οράτιο, σκέφτεται ο Dr Kastriot, χαϊδεύοντας το μούσι του. Δεν τον βλέπω καλά!
Η Αντέλ μπαίνει και αυτή στο παιχνίδι για να τον ξεκουράσει. Με το που τη βλέπει ο Οράτιος ένα πλατύ χαμόγελο απλώνεται στα χείλη του.
Ακολουθούν τις μονότονες διαδρομές τους, φόρτωμα-ξεφόρτωμα, αποθήκη – τρένο και κάθε τόσο συναντιούνται, είτε πηγαίνοντας είτε επιστρέφοντας από το τρένο.
Σε κάθε τους συνάντηση κάποιο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επηρεάζει τον Οράτιο, επιβραδύνονται οι κινήσεις του και η θερμοκρασία του ανεβαίνει ακόμη περισσότερο.
«Ο διάολος να με πάρει, αυτό δεν το είχα προβλέψει», μονολογεί εκνευρισμένος ο Dr Kastriot. «Σε όλα όμως υπάρχει μια πρώτη φορά». Ύστερα από ένα μικρό δισταγμό κοιτάζει την οθόνη μπροστά του και δίνει την κατάλληλη εντολή.
Ο Οράτιος αποσύρεται και με αργές κινήσεις γυρνά στο υπόστεγό του. Σταματάει στη θέση φόρτισης και νιώθει τα μέλη του ένα προς ένα να παραλύουν, καθώς το μπλε LED φωτάκι στο μέτωπο του αρχίζει να αναβοσβήνει.
21.6.2025
