Το πρώτο παιχνίδι
Ρούμπι. Ένα χνουδωτό πετσετέ σκυλάκι. Μου τον χάρισαν όταν ήμουν 5. Τον έχω ακόμη. Του λείπει το ένα αυτί.
Το πρώτο ψέμα
Δεν το θυμάμαι. Θυμάμαι όμως έναν αγαπημένο μου στίχο του Μπουλώτη: «τα ψέματα που λέγαμε μικροί είναι η μεταξένια φόδρα της αλήθειας».
Το πρώτο παραμύθι
Το Παραμύθι με τα χρώματα του Αλέξη Κυριτσόπουλου. Τότε ζητούσα να μου το διαβάσουν και να μου το ξαναδιαβάσουν, τώρα μέσα στις δικές μου ιστορίες με πιάνω να το γράφω και να το ξαναγράφω.
Η πρώτη μέρα στο σχολείο
Δύσκολη. Έξω από την πόρτα, ευθεία και δεξιά στην ανηφορίτσα ήταν το εργαστήριο της μαμάς μου που έφτιαχνε χειροποίητα παιχνίδια. Δεν καταλάβαινα γιατί κάποιες ώρες έπρεπε να τις περνώ στο σχολείο και όχι εκεί. Μετά κατάλαβα. Μετά από χρόνια ξεκατάλαβα πάλι.
Η πρώτη φωτογραφία
Με μία ZENIT. Λάθος ταχύτητα, λάθος διάφραγμα, βγήκε φλου και υποφωτισμένη. Αλλά η μαγεία δούλεψε.
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα
Το Γράμματα στην Παυλίνα του Τζέιμς Κρους. Το φυλάω σαν μικρό θησαυρό, σαν χάρτινο μπαουλάκι που κρύβει το πώς ακριβώς ένιωθα ως παιδί αναγνώστης. Όποτε ξεθωριάζει η ανάμνηση αυτής της μαγικής σύνδεσης, το ανοίγω, διαβάζω λίγο και το ξανακλείνω γρήγορα, μην εξατμιστεί σαν πολύτιμο άρωμα.
Η πρώτη τιμωρία
Επειδή είχα καταβρέξει έναν φίλο από τη γειτονιά. Αλλά αφού παίζαμε!
Το πρώτο κατοικίδιο
Ο Βλακέντιος. Παπαγάλος. Του έπεφτε ο σπόρος και έσκυβε τόσο απότομα να τον πιάσει που έχανε την ισορροπία του και κρεμόταν για λίγο από το κλαδί ανάποδα. Το έκανε πρώτη φορά όταν τον παρατηρούσαμε για να του βρούμε όνομα.
Η πρώτη απογοήτευση
Όταν μια από τις πρώτες πρώτες μου προσπάθειες απορρίφθηκε από έναν εκδοτικό οίκο. Τώρα ξέρω πως εκείνος ο αναγνώστης μάλλον με βοήθησε και με προστάτεψε, παρά με απέρριψε.
Ο πρώτος έρωτας
Ανομολόγητος. Για περισσότερες λεπτομέρειες φυσήξτε φυσήξτε το Χρυσαλιφούρφουρο.
Το πρώτο βιβλίο που έγραψα
Η θυσία του Μάριαν. Το έγραψα στη Β’ Δημοτικού. Είχα πάρει ένα τετράδιο 100 σελίδων για να χωρέσει το βιβλίο. Το Μάριαν ήταν πλοίο και στο τέλος του βιβλίου βυθιζόταν. Το τέλος ήταν στη σελίδα 2.
Η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάτι πρέπει ν’ αλλάξει στην παιδική / εφηβική λογοτεχνία
Δεν θυμάμαι ποια είναι η πρώτη. Κάθε τρεις και λίγο ανακαλύπτω πράγματα που πρέπει να αλλάξουν, που αξίζει να αλλάξουν, που θα ‘θελα να αλλάξουν ή που είμαι περίεργος να δω τι θα γίνει αν αλλάξουν. Και προσπαθώ να τα αλλάξω στις δικές μου ιστορίες.