Το πρώτο παιχνίδι
Στο σπίτι της γιαγιάς στο χωριό δεν είχαμε παιχνίδια. Αλλά ο αδερφός μου έφερνε πολλά γατάκια αδέσποτα που έβρισκε και παίζαμε με αυτά. Το μόνο παιχνίδι που έχω ακόμα είναι μια μικρή ραπτομηχανή. Που μου έμαθε η γιαγιά να ράβω. Αντί παιχνίδι έμαθα λευκαρίτικα κεντήματα. Τα έχω φυλάξει στο σπίτι μου. Αγαπούσα πάρα πολύ αυτά τα απογεύματα με τη γιαγιά μου.
Το πρώτο ψέμα
Ότι δεν έφαγα εγώ το παγωτό του αδερφού μου.
Το πρώτο παραμύθι
Τα πρώτα παραμύθια μου τα έλεγε η γιαγιά. Δεν τα διάβαζε. Τα έφτιαχνε. Πολύ ωραία παραμύθια για τους καλικάντζαρους. Τόσο που τους έβλεπα στην ταράτσα της δίχωρης της γιαγιάς.
Η πρώτη μέρα στο σχολείο
Την πρώτη μου μέρα στο σχολείο γνώρισα ένα κορίτσι. Την αγαπημένη μου φίλη, Νατάσα. Μέχρι την τρίτη γυμνασίου, κάθε χρόνο καθόμασταν μαζί στο ίδιο θρανίο.
Η πρώτη φωτογραφία
Μια μαυρόασπρη, στο κρεβάτι πάνω, στο σπίτι της γιαγιάς.
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα
Αυτό που διάβασα ήταν Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, του Λιούις Κάρολ. Ακόμη ψάχνω τη λαγότρυπα.
Η πρώτη τιμωρία
Δεν μπήκα ποτέ τιμωρία.
Το πρώτο κατοικίδιο
Η Βίκυ μου. Η σκυλίτσα μου. Ένα πεκινουά. Μου την έφερε δώρο ο καλύτερος μου φίλος όταν έγινα δεκαοχτώ χρόνων.
Η πρώτη απογοήτευση
Όταν στο χωριό, στον καφενέ, μόνο αγόρια μπορούσαν να πάνε να παίξουν με μηχανές ηλεκτρονικά.
Ο πρώτος έρωτας
Ένα αγοράκι στο νηπιαγωγείο. Σε κάθε χριστουγεννιάτική γιορτή με έβαζαν Παναγία και αυτόν Ιωσήφ. Έτσι νόμιζα ότι πρέπει να παντρευτούμε.
Το πρώτο βιβλίο που έγραψα
Η μηχανή που έφτιαχνε ιστορίες. Όταν ρωτώ τα παιδιά στην τάξη ποια εφεύρεση θα ήθελαν να δημιουργήσουν, πολλά από αυτά θέλουν μια μηχανή να τους κάνει τα μαθήματα, μια μηχανή να τους γράφει ιστορίες γιατί βαριούνται να γράφουν. Το κρατούσα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου 2015, όταν μπήκαν τρομοκράτες στο θέατρο Μπατακλάν και σκότωσαν πολλούς ανθρώπους, άρχισα να γράφω εντατικά τη Μηχανή που έφτιαχνε ιστορίες. Είχαν κλείσει την πόλη του Παρισιού, κανένας δεν έμπαινε ούτε έβγαινε. Έκλεισαν τα σύνορα. Ήταν συγκλονιστική είδηση. Σκέφτηκα ότι είναι τρομερό να μη σου επιτρέπουν την έξοδο από το σπίτι σου. Βέβαια δεν γνώριζα ότι θα έρθει ο κορονοϊός.
Η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στην παιδική/εφηβική λογοτεχνία
Όταν όλα τα παραμύθια που διάβαζα τέλειωναν με το «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».