Το πρώτο παιχνίδι
Πλέιμομπιλ! Τα αγαπούσα τόσο πολύ, και φυσικά έγινα έξαλλος όταν έμαθα ότι «μεγάλωσα» και άρα τα δώσαμε όλα σε ανιψάκια…
Το πρώτο ψέμα
Όταν θα έπρεπε να χωριστούμε, με την ξαδέλφη μου κλέψαμε το κλειδί του αυτοκινήτου των μεγάλων και το κρύψαμε κάπου κάνοντας τους ανήξερους. Θέλαμε τόσο πολύ να συνεχίσουμε το καλοκαίρι στο εξοχικό μας στη Χαλκιδική, που θα κάναμε τα πάντα για να μη φύγουμε από εκεί.
Το πρώτο παραμύθι
Αυτό που θυμάμαι πιο πολύ είχε κάποιον κακό λύκο, και απ’ ό,τι μου έλεγε η μαμά μου με είχε επηρεάσει πολύ γιατί έβλεπα εφιάλτες.
Η πρώτη μέρα στο σχολείο
Προ-προνήπια, χαμογελαστός στις φωτογραφίες, αλλά λυπημένος στην πραγματικότητα.
Η πρώτη φωτογραφία
Στην αγκαλιά της αδερφής μου και μιας φίλης της, ήταν εξάχρονες, κι εγώ μικροσκοπικότατος.
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα
Το Ανθρωπάκι μου της Γιολάντας Πατεράκη. Ήταν αγαπημένο της αδερφής μου, και νιώθαμε ότι ήταν γραμμένο για μας.
Η πρώτη τιμωρία
Να μη δω το Μουσικόραμα!
Το πρώτο κατοικίδιο
Ο Μήτσος, ένα ασπρόμαυρο γατάκι που βρήκαμε στο δρόμο
Η πρώτη απογοήτευση
Όταν χάθηκε ο Μήτσος –τον είχαμε πάρει μαζί για καλοκαίρι στο χωριό στη Χαλκιδική.
Ο πρώτος έρωτας
Ο πρώτος αληθινός έρωτας ήταν στην τρίτη Λυκείου. Ο παιδικός έρωτας όμως ήταν μια φίλη που λεγόταν Ελένη.
Το πρώτο βιβλίο που έγραψα
Η Χώρα των Μαγικών Ονείρων, για δυο αδέρφια που δεν μπορούσαν να πάνε διακοπές λόγω της κρίσης, και ανακάλυπταν σε ένα βιβλίο έναν μαγικό τρόπο να ταξιδεύουν, κάνοντας τα όνειρά τους αληθινά.
Η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάτι πρέπει ν’ αλλάξει στην παιδική / εφηβική λογοτεχνία
Όταν ήμουν σε μια κριτική επιτροπή και διάβασα όλη την παραγωγή της χρονιάς. Υπήρχαν κάποια υπέροχα πράγματα και άπειρες αντιγραφές…