Το πρώτο παιχνίδι
Ο αδελφός μου. Προσποιούνταν ότι είναι κούκλα και τον έβαζα σε ό,τι θέση ήθελα. Ήταν 10 χρόνια μεγαλύτερός μου και έπαιζε μαζί μου με τις ώρες.
Το πρώτο ψέμα
Ότι έχω φάει όλο το φαΐ μου, ενώ στην πραγματικότητα βρισκόταν θαμμένο στις γλάστρες της μαμάς.
Το πρώτο παραμύθι
Χάνσεν και Γκρέτελ.
Η πρώτη μέρα στο σχολείο
Δεν ήθελα να πάω, μου φαινόταν εξωφρενικό να χάσω το Τομ και Τζέρι που είχε στην τηλεόραση. Πήγα όμως –τι να κάνω…
Η πρώτη φωτογραφία
Η πρώτη που θυμάμαι είναι εμένα 2-3 χρονών με γυαλιά ηλίου και καπελάκι κάποιο καλοκαίρι, να κρατάω περήφανα το τιμόνι του αυτοκινήτου της οικογένειας.
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα
Ιούλιος Βερν, Ταξίδι στο κέντρο της γης.
Η πρώτη τιμωρία
Στο σχολείο. Ήταν εκείνα τα χρόνια που η σωματική τιμωρία ήταν συχνή. Έφαγα ξυλιές με βέργα στο χέρι –τον λόγο δεν τον θυμάμαι.
Το πρώτο κατοικίδιο
Η Τζίνι, η γάτα με την οποία μεγάλωσα μαζί. Σιαμέζα, πανέμορφη και οικογένεια.
Η πρώτη απογοήτευση
Ένας φίλος της οικογένειας συνήθιζε να μου φέρνει σοκολάτα σε κάθε επίσκεψη. Την πρώτη μέρα που δεν έφερε, έπαθα σοκ, όχι απλά απογοήτευση.
Ο πρώτος έρωτας
Ο Μπάμπης από την Πάρο.
Το πρώτο βιβλίο που έγραψα / εικονογράφησα
Το πρώτο που εικονογράφησα είναι Η πολυλογού της Ζωρζ Σαρή. Το πρώτο που έγραψα είναι το Θέλω!
Η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάτι πρέπει ν’ αλλάξει στην παιδική / εφηβική λογοτεχνία
Όταν άρχισα να παρακολουθώ την παραγωγή παιδικού βιβλίου στο εξωτερικό που, ειδικά 15 χρόνια πριν, ήταν απλά άλλος κόσμος. Τώρα βέβαια τα πράγματα στην Ελλάδα είναι από πολλές απόψεις πολύ καλύτερα, ωστόσο έχουμε ακόμα δρόμο.