Το πρώτο παιχνίδι
Το πρώτο μου παιχνίδι ήταν ένα σιδερένιο τρενάκι που μου είχε φέρει ο παππούς μου από την Αμερική. Οι φίλοι μου το χάζευαν γιατί δεν είχαν δει κάτι παρόμοιο στο μικρό χωριό που μεγαλώναμε.
Το πρώτο ψέμα
Το πρώτο ψέμα που θυμάμαι ήταν πως δεν παραδέχτηκα ποτέ πως έτρωγα κρυφά από το βάζο της μαμάς γλυκό φιρίκι.
Το πρώτο παραμύθι
Η πεντάμορφη και το τέρας.
Η πρώτη μέρα στο σχολείο
Περπάταγα κλαίγοντας σε όλο τον δρόμο από το σπίτι μου μέχρι το δημοτικό. Είχα στο μυαλό μου πως κάτι τρομερό με περιμένει και πως δεν θα ήταν εύκολο να χωρέσουν όλα αυτά τα γράμματα στο μικρό μου μυαλό.
Η πρώτη φωτογραφία
Η πρώτη φωτογραφία είναι αυτή που δεν θυμάμαι εγώ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή μου στην αγκαλιά της μαμάς, τυλιγμένη με μια λεπτή κουβερτούλα κοιτάζω τον φακό απορημένη.
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα
Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες του Ιουλίου Βερν.
Η πρώτη τιμωρία
Μάλλον αυτή που είχα δαγκώσει ένα παιδί που ήταν στην παρέα μας. Δεν θυμάμαι για ποιόν λόγο του έριξα τη δαγκωνιά. Όταν έφτασε στα αυτιά των δικών μου έμεινα τιμωρία στο σπίτι για μέρες.
Το πρώτο κατοικίδιο
Ο Κίτσος ο γάτος μας. Γάτος αλανιάρης που κοιμότανε στην εξώπορτα του σπιτιού.
Η πρώτη απογοήτευση
Όταν έμαθα πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης.
Ο πρώτος έρωτας
Στην τρίτη τάξη του δημοτικού. Ήταν το πιο ψηλό παιδί στην τάξη και γιος του εφοριακού υπαλλήλου που είχε διοριστεί στο χωριό μας.
Το πρώτο βιβλίο που έγραψα / εικονογράφησα
Χριστουγεννιάτικο Δώρο, κείμενο-εικονογράφηση, εκδόσεις Καστανιώτη.
Η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάτι πρέπει ν’ αλλάξει στην παιδική / εφηβική λογοτεχνία
Δεν θυμάμαι πια ήταν η πρώτη φορά, όμως συμβαίνει συχνά για διάφορους λόγους. Νομίζω πως οι αλλαγές επιβάλλεται να συμβαίνουν προς το καλύτερο. Κάθε φορά υπάρχει πάντα κάποιος λόγος να θέλουμε ν’ αλλάξουν πράγματα. Άλλωστε οι αλλαγές είναι η εξέλιξη των πραγμάτων σε κάθε χώρο.