ΝΤΡΟΠΗ
Το ξέρεις καλά
πως θα έρθει κάποτε μια μέρα
που τα σφαξίματα των ζωών για το γιορτινό τραπέζι σου
γαλοπούλα τα Χριστούγεννα, αρνί το Πάσχα,
και κάθε λογής μπριζόλα σε βάση καθημερινή,
θα τα βλέπουν οι άνθρωποι εκείνου του καιρού
και θα ντρέπονται για την κτηνωδία σου,
για την κτηνωδία όλων των ανθρώπων
που σφάζουμε ζώα για να τα φάνε.
Θα ντρέπονται για εμάς
όπως τώρα ντρεπόμαστε εμείς για το δουλεμπόριο,
και τις γενοκτονίες και το Ολοκαύτωμα
και τις σφαγές των αμάχων και των παιδιών.
Και ίσως κάποιος εκείνου του καιρού,
μανιακός με άχρηστα κείμενα του παρελθόντος,
θα ψάχνει τις ατέλειωτές σου φλυαρίες
σε κάποιο αρχείο παρωχημένων αφηγήσεων,
προκειμένου να βρει αν εσύ,
πέρα από τζάμπα λόγια και κροκοδείλια δάκρυα,
έκανες κάτι για όλο αυτό,
κάτι στην πράξη εννοώ,
έστω μια μικρή μετατόπιση από την φονική συνήθεια –
θα ψάχνει σκρολάροντας βαριεστημένα
σε κείμενα επί κειμένων
και δεν θα βρίσκει τίποτε.
ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΜΕΤΡΗΘΟΥΜΕ
Υπάρχει μία εκδοχή
πως αργά ή γρήγορα
θα μετρηθούμε,
όλα μπορούν να μετρηθούν, άμα το θέλεις,
πόσα γρασίδια λιώσαμε,
πόσες μυρμήγκια πατήσαμε,
πόσες παγίδες με ποντικοφάρμακο
βάλαμε στις γωνιές των σπιτιών μας
και στις γωνίες του κόσμου.
Ναι, θα μετρηθούμε:
πόσα λουλούδια θα μπορούσες να ποτίσεις
και δεν τα πότισες,
πόσα ζώα και πόσους ανθρώπους προσπέρασες
ενώ τους έβλεπες να πεθαίνουν,
πόσα ζώα και πόσους ανθρώπους σκότωσες εσύ
αγοράζοντας σάντουιτς με φτηνό κρέας στην καντίνα
και παντελόνια τζιν με πέντε ευρώ –
ακόμη και πόσα δάκρυα ματαίωσες
λέγοντας «Σύνελθε επιτέλους,
τι να κάνουμε,
η ζωή είναι ηδονική μηχανή,
και όχι μια προτεσταντική τυραννία τύψεων.»
Υπάρχει μία εκδοχή
πως αργά ή γρήγορα
θα μετρηθούμε.
Στις γωνιές των σπιτιών μας,
στις γωνίες του κόσμου.
ΚΑΛΠΗΣ, Ο: ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΨΕΥΤΗΣ, ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ, ΑΝΥΠΟΛΗΠΤΟΣ
Καλά τα λες για τους φτωχούς
και τους απελπισμένους του Τρίτου Κόσμου
και τις γυναίκες που είναι το πιο μεγάλο θύμα των αιώνων,
καλά μιλάς για όσους έσφαξαν τα έθνη και οι θρησκείες,
για όσους χτίστηκαν στις Πυραμίδες,
ή κομματιάστηκαν για το καουτσούκ στο Κονγκό,
καλά καταγγέλεις το δουλεμπόριο και τις γενοκτονιες των ιθαγενών
(κι όπως καταλαβαίνεις,
είναι ο λεγόμενος “βήτα ενικός δραματικής απεύθυνσης”,
απευθύνομαι στον εαυτό μου,
εγώ τις έχω εύκαιρες ετούτες τις καταγγελίες)
καλά τα κάνεις όλα αυτά, λοιπόν,
μιλώντας για τις τρομερές ενοχές της Δύσης
και τα φριχτά εγκλήματα του καπιταλισμού και της πατριαρχίας,
μα όσο τρως κρέας,
όσο σκοτώνεις ζώα για να φας
ή βάζεις να τα σκοτώσουνε άλλοι για σένα
-είναι ακριβώς το ίδιο-
τα λόγια του σου είναι κάλπικα
κι εσύ κάλπης επίσης.
(Κι όπως καταλαβαίνεις,
μιλάω για τον εαυτό μου –
εγώ τα κάνω όλα αυτά.)
ΔΩΔΕΚΑ ΦΕΤΕΣ ΛΕΠΤΕΣ
Έβριζε τους κυνηγούς,
τους ελεεινούς κυνηγούς,
που σκοτώνουν με τις καραμπίνες τα πουλιά
και τα ζώα του δάσους,
κι ύστερα φωτογραφίζονται
κρατώντας τα θηράματα με περηφάνια,
γελώντας πλατιά σαν σιχαμένοι δολοφόνοι,
άστραφτε και βρόνταγε εναντίον τους,
κατόπιν πήγαινε στο σούπερ μάρκετ
και παράγγελνε
γαλοπούλα βραστή,
δώδεκα φέτες λεπτές.