Το παραμύθι χωρίς όνομα της Πηνελόπης Δέλτα ήταν ένα από τα πρώτα βιβλία που με έκαναν να αγαπήσω το διάβασμα. Ίσως ήμουν πολύ μικρός τότε για να αντιληφθώ πως πρόκειται για ένα παραμύθι με φιλοσοφικά στοιχεία, αλληγορικό και ηθικό περιεχόμενο. Με είχε συνεπάρει η ικανότητα του νεαρού πρωταγωνιστή, γιου του βασιλιά Συνετού της συγκεκριμένης ιστορίας, να εμπνεύσει πίστη και εμπιστοσύνη στον λαό του αφυπνίζοντάς τον και οδηγώντας τον στην πλήρη αναδιοργάνωση ενός «κοιμισμένου» και παρηκμασμένου κράτους. Στο παιδικό μου μυαλό η γραφή και οι ιδέες της Πηνελόπης Δέλτα γέννησαν μέσα μου έναν αρχικό τρόπο πολιτικής σκέψης!
Ο Ιούλιος Βερν, από την άλλη, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με «ταξίδεψε» τόσο πολύ μέσα από τις εκπληκτικές ιστορίες του και γέμισε το κεφάλι μου με αμέτρητες εικόνες! Οι φανταστικές περιπέτειες του Βερν που διαδραματίζονται σε θάλασσες, σε στεριές και στον αέρα με την αξιοθαύμαστη επιστημονική έρευνα που κάνει για τα δεδομένα της εποχής του… απογείωσε και τη δική μου φαντασία, προβλέποντας βεβαίως ταυτόχρονα μερικά από τα σύγχρονα κατορθώματα του ανθρώπου.
Φανταστικά, εξωτικά τοπία, μαγευτικές περιπέτειες σε κάθε γωνιά της γης… ή του αέρα… ή του βυθού από τον Ιούλιο. Εξερεύνηση ηθικών και εθνικών αξιών μέσα από ιστορικές ή φανταστικές αφηγήσεις από την Πηνελόπη. Παρόλο που οι δυο τους ανήκουν προφανώς σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη (επιστημονική φαντασία και ιστορική λογοτεχνία αντίστοιχα) είναι περισσότερες οι ομοιότητές τους πάρα οι διαφορές τους τόσο στον τρόπο γραφής, στα θέματα που πραγματεύονται όσο και στα συναισθήματα που προκαλούν. Έτσι, πολύ εύκολα μπορώ να φανταστώ την κυρία Πηνελόπη να συνομιλεί με τον κύριο Ιούλιο και να πίνουν το τσάι τους σε ένα από τα πολυτελή σαλόνια του «Ναυτίλου» γύρω στις 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, ανταλλάσσοντας απόψεις και ιδέες για τις επόμενες ιστορίες τους!
Αναμφίβολα οι δυο τους διαμόρφωσαν γενιές ανθρώπων, φυτεύοντας τον σπόρο της αγάπης για τη γνώση, την επιστήμη αλλά και τη δικαιοσύνη. Για μένα αποτέλεσαν μια πρώτη πηγή έμπνευσης για να δημιουργήσω σιγά-σιγά εικόνες για τις ιστορίες τους αλλά και ώθηση για να… σκαρώσω τις δικές μου!
Με κοινό στοιχείο στο έργο τους τις ηθικές αξίες που χαρακτηρίζουν τους ήρωες τους φτάνει και περισσεύει ώστε να κατέχουν έναν πολύ ξεχωριστό χώρο στην ψυχή μου…
⸙⸙⸙
[credits φωτογραφίας: Βαγγέλης Πατεράκης, φωτογράφος, Ζένια Σγουρού]
