Έπρεπε την πόρτα να κλειδώσει.
Είχε ένα φόβο Αυτός του ύπνου ο άστεγος
κι ήθελε τα βράδια να κλειδώνει
καθώς από την πόρτα πίστευε πως το κακό περνάει.
Στο ένα χέρι το κλειδί, στο άλλο τ’ αντικλείδια.
Τροφή της ίδιας διαδρομής. Του άγριου θηρίου
Κρεβατοκάμαρα – καθιστικό, μπισκότο αντικλείδι
Καθιστικό – στροφή και δεύτερο
Στροφή και πόρτα τρίτο.
Τη σιδερένια λιχουδιά τη φύλαγε δική του.
Δεμένη με τα ’σώψυχα. Εκεί που ακούγεται ο παλμός
Στον δεξιό καρπό του.
Ποτέ του Αυτός δε λύγισε
Ακόμα κι όταν –σπάνια– ξεχνούσε τ’ αντικλείδια
κι έμπηγε τα δόντια του το άγριο θηρίο, αμίλητος Αυτός
και ματωμένος και χαρούμενος για το διασωθέν.
Το γνήσιο κλειδί του. Χρατς-χρατς τραγούδισμα αγγελικό
το κλείδωμα της πόρτας.
Χρατς-χρατς εις το όνομα του Πατρός
και του μέσα φόβου του ο μασκαράς Σεισμός.
Γενναίος πια και ήσυχος ξάπλωνε στο κρεββάτι του
με την ωραία πλάνη.
Τα όνειρα ακούνητα να του φανερωθούν και πάλι.
