Δεν είχα ακούσει τίποτα γι’ αυτόν τον συγγραφέα και τον γνώρισα αναπάντεχα και κυρίως χάρη στην αιφνίδια φώτιση της διευθύντριας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Τρικάλων. Ήμουνα μαθητής της δευτέρας τάξης Γυμνασίου και η ποίηση είχε αρχίσει να χτυπάει κάποιες χορδές μέσα μου, αναγκάζοντάς με μια μέρα να ζητήσω για ανάγνωση από την κ. διευθύντρια ποιήματα του Βάρναλη. Εκείνη μέτρησε το «ύψος» μου με το βλέμμα της και, λέγοντας ότι δεν ήμουνα έτοιμος ακόμα για Βάρναλη, μου πέταξε μπροστά μου ένα πολύχρωμο βιβλίο με σκληρό εξώφυλλο. «Από εδώ ξεκίνα κι αργότερα βλέπουμε για τ’ άλλα».
Πήρα δύσθυμος το βιβλιαράκι, ήταν το Από τη γη στη σελήνη, και κάθισα σε μια γωνιά για να το περιεργαστώ. Σχεδόν αμέσως αποφάσισα ότι πρέπει να το διαβάσω. Αυτό ήταν. Μαγεύτηκα. Παραμυθάς από τη φύση μου κι εγώ, είχα ήδη φορτώσει τη μνήμη μου με δεκάδες παραμύθια που άκουγα από τους πρεσβύτερους στα χειμωνιάτικα βράδια, ενθουσιάστηκα από το φαντασιακό αυτό μυθιστόρημα που κόμιζε ένα άλλο είδος δημιουργικής φαντασίας, δηλαδή μιας φαντασίας στα όρια του εφικτού και της οσονούπω ερχόμενης επιστημονικής επιβεβαίωσης. Το αποτέλεσμα ήταν να τρέχω κάθε απόγευμα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και σε πολύ λίγο καιρό να έχω διαβάσει όλα τα υπάρχοντα εκεί βιβλία του Βερν, πάνω από 5-6 δεκάδες πανέμορφων τομίσκων, ξεχνώντας εντελώς την ποίηση. Αλλά ένα είδος ποίησης ήταν κι αυτό το είδος των μυθιστορημάτων. Τις αναγνώσεις αυτές τις φρεσκάρισα πάλι, μεγαλωμένος πια, σε νεότερες εκδόσεις ή και σε προσεγμένες ποιοτικά ταινίες στον κινηματογράφο, βασισμένες πιστά στα θέματά του.
Μέσα στο έργο του Ιουλίου Βερν μου άρεσε η οραματική του διάθεση για έναν κόσμο πιο ελεύθερο, πιο δίκαιο, ηθικώς ανεπτυγμένο και φιλοπρόοδο που ζει μέσα σ’ ένα περιβάλλον επιταχυμένης προόδου. Η επικάλυψη του κάθε θέματος με τις επιταγές και τις προοπτικές της επιστημονικής αλήθειας δώριζε στη γραφή του μια αληθοφάνεια που έδινε ακόμα την εντύπωση του πολύ προσιτού και του επικείμενου να πραγματοποιηθεί.
Ο Βερν με επηρέασε αναγνωστικά, αφού πολύ γρήγορα με έστρεψε στην αγκαλιά της επιστημονικής και ηρωικής φαντασίας, όπου γνώρισα και τους περισσότερους μαιτρ του είδους. Οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί μπροστά μου για να ξεφύγω από τα κλειστά όρια της γήινης πραγματικότητας και να ξανοιχτώ στα ανοιχτά και απεριόριστα του Σύμπαντος. Η γραφή του συγγραφέα του μεγαλειώδους μυθιστορήματος «Μιχαήλ Στρογκώφ», που διάβασα επανειλημμένως και σε μία μάλιστα καταπληκτική συντομευμένη μεταφορά του στα «Κλασσικά Εικονογραφημένα», ή του ευφάνταστου Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες, που έδωσε έναυσμα και στην ομώνυμη ταινία, είναι συναρπαστική μέσα στην απλότητά της και την αμεσότητα στην εξέλιξη της πλοκής. Ο μύθος του ρέει ταχύτατος, χωρίς πλατειασμούς και αμήχανα τέλματα περιγραφής και βοηθά τον αναγνώστη να μη χάνεται μέσα σε αδημονίες ή διακεκομμένες ελλείψεις ενδιαφέροντος. Ένα ανοιχτό βιβλίο του Βερν δεν σου επιτρέπει ποτέ να «πηδήξεις» σελίδες. Ο Βερν από το κέντρο του αχαρτογράφητου πυρήνα της γης και τα μαύρα βάθη των θαλασσών μέχρι την ιστορικά διαμορφωμένη επιφάνεια της γης και ακόμα πιο πάνω μέχρι τις απαρχές του σύμπαντος συνθέτει έναν κόσμο μαγείας και αχαλίνωτου βουλιμικού ενδιαφέροντος για την ανάγνωσή του.
Απευθύνεται κυρίως στην εφηβική ηλικία, αλλά το ίδιο συναρπάζει και τους μεγάλους λόγω της μαγνητικής γραφής του, που δεν σου επιτρέπει να αποχωριστείς εύκολα το κείμενό του. Σήμερα τα παιδιά μάλλον δεν τον έχουν ανακαλύψει. Η ανάγνωση βιβλίων έχει πάρει δυστυχώς άλλες κατευθύνσεις. Το ποσοστό των μικρών αναγνωστών μικραίνει συνεχώς. Ίσως αν τον κάναμε βιντεοπαιχνίδι να είχε καλύτερη τύχη.
Μέλιγος, 20.12.2024
⸙⸙⸙
