I.
Μερικές φορές μπερδεύομαι
Δεν ξέρω αν μου λείπεις εσύ
ή το νερό
II.
Κι όμως
τα είδα
στο χορτάρι
δίπλα δίπλα
πέλματα γυμνά
στη δροσιά
III.
Τα παιχνίδια του δάσους μας
είναι μυστικά μονοπάτια
μουσικές που ξεπηδούν πίσω από θάμνους
φώτα
απρόσμενα
λίγο πριν το χάραμα
Τα παιχνίδια του δάσους μας
μοιάζουν
με αγκαλιές
βαθύ σκοτάδι
γλυκό πέρασμα
Σ’ ακολουθώ τρέχοντας και γελώντας
κι έπειτα μπλεγμένοι
κυλιόμαστε
κατεβαίνοντας
την πράσινη πλαγιά
γελώντας με άγριες δαγκωνιές
γλυκά ζυγίσματα
παντού
στο στόμα
στους ώμους
στη φωνή
στους μηρούς
στους αστραγάλους
Θέλω ν’ ακουμπήσω τα δάχτυλα
των ποδιών σου
Θέλω να πατήσω μαλακά
στο πόδι σου
Θέλω να κάτσω ήσυχα
κολλημένη πλάι σου
Ήσυχα
χωρίς λόγια
χωρίς γέλια
χωρίς πειράγματα
Μόνο με στίχους έναν μέσα στον άλλον
Μόνο με βόλτες στις παραλίες που ψάχνουμε
Μόνο με βόλτες στα μυστικά μονοπάτια
του δάσους αυτού
που πυκνώνει και προχωράει
μέρα τη μέρα
που ακούει τα βήματά μας
και σκέφτεται
Καλά παίζουν
Που ακούει τα βήματά μας
Κοιτάζει από γύρω παντού
Σφυρίζει κελαϊδίσματα πουλιών
ψίθυρους δέντρων
κελαρυστή δύναμη του νερού
άγγιγμα των βράχων
στη λεία επιφάνεια των σωμάτων
Θέλω να σ’ ακουμπάω
