Ζωγραφική: Μαρία Φιλοπούλου

Γιώργος Χιώτης

Κρυφτό

Λευκό πένθος πιασμένο
στα πράσα.
Ανοίγει το στόμα να πει:
«Πώς βρέθηκα εδώ,
στην άκρη της νύχτας;»

Φωτάκι στην άκρη
της νύχτας.
Ανοίγει το στόμα να πει:
«Φτου για μένα. Θα βγούνε καινούργια τριφύλλια
στους πάγκους, μάνα.»

Κερί στο κέντρο
της νύχτας.
Ανοίγει το στόμα να πει:
«Η φωτιά κοιμάται μαζί μου απόψε.
Σαρώνει τη γκρίζα πλατεία, τη συννεφιά
της κοιλιάς.
Τη συννεφιά μ ο υ
Τη συννεφιά σ ο υ.»

Σύννεφο νέο.
Ανοίγει το στόμα να πει:
«Φτου και βγαίνω. Κρύβει το τσιμέντο
τουλίπα και ντάλια.»

«Φεύγουμε συντριμμένοι, απαρηγόρητοι
για να ξαναφτιάξουμε τη γενιά μας στον ουρανό…»
Κύλιση στην κορυφή