Μάνα δε μας λυπήθηκε
Μας πέταξε στο βάραθρο
Βάρος μη γίνουμε στην κοινωνία
Και σαν κινούσαμε για πόλεμο
Μας έγραφε «ή ταν ή επί τας»
Ευχή της και κατάρα
Όταν εσείς μηδίσατε
Δίνοντας γη και ύδωρ
Μολών λαβέ στις Θερμοπύλες είπαμε
Και θες εσύ βόρειε τσόγλανε
Να ʼρθούμε εμείς ακόλουθοί σου
Σε εκστρατεία τάχα πανελλήνια
Χωρίς εμάς και η δική σου νίκη Πύρρειος
Μανιάτικο το κράτησες
Στέλνοντας στην προέλασή σου
Ασπίδες τριακόσιες για να κρεμαστούν
Ψηλά στον Παρθενώνα
Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων
Και αν εσύ ως μέσα στην Βακτριανή, ως τους Ινδούς την πήγες
Την Κοινήν Ελληνική Λαλιά
Άνθρωπος δε μιλά ρωμέικα
Εκεί που πάτησες το πόδι σου
Κέρδισες έδαφος
Αλλά ποιος μπόρεσε σε μια γροθιά
Όλη τη γη να κλείσει
Με το κουτάλι φάγαμε
Του χώματος τον μέλανα ζωμό
Μόνοι μας σκάβοντας το λάκκο μας
Εκεί που είναι των πατέρων τα οστά
Ενώ κανείς δεν ξέρει σήμερα
Πού στο καλό
Ο τάφος ο δικός σου είναι
