Όλο το βράδυ έγραφε
το ποίημα
στον ύπνο του.
Όταν του έφευγε
τραβούσε τις κλωστές
του ʼκοβε την ανάσα.
Το πρωί μάζευε
από το κρεββάτι δίφθογκους
σημεία στίξης
στάχτες του δρόμου
πιάτα με υπολείμματα ονείρων
άδειες ζωές.
Και η μητέρα του μικρή
να προσπαθεί ν’ ανέβει
στο παράθυρο
να τραγουδήσει.
