Στρατής Πασχάλης

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ VITALIE CUIF* Τα ζώα γρύλλιζαν στον αχυρώνα θρόιζαν οι φτελιές όταν στην άσπρη καμαρούλα με τον φεγγίτη ένας θεός-ηλιαχτίδα σταλμένη από βιτρώ συννεφιασμένο (με κόπο κράταγε την καταιγίδα ο ουρανός) έπεσε πάνω

Δεν γράφω για τους ζωντανούς, γράφωγια τα φαντάσματα. Γιατί κι η ποίηση μελέτη θανάτου είναικι ολόκληρη η ζωή, κινούμενες εικόνες,χίμαιρες των πραγμάτωνπου τώρα σαν τις στιγμές κυλούνκι αύριο θα ’ναι αναμνήσεις Δεν γράφω για τους

Κύλιση στην κορυφή