Απρίλιος 2022

Μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία (απόλαυση που στερηθήκαμε τόσο πολύ στα χαλεπά χρόνια της πανδημίας) είναι ικανή να τεκμηριώσει πειστικά το αυξημένο ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού για τη μυθοπλασία της παραβατικότητας. (Επιλέγω αυτόν τον –ενδεχομένως αδόκιμο–

Οι γνωριμίες και οι φιλίες μεταξύ συγγραφέων διαφόρων χωρών δημιουργούνται συνήθως σε εκθέσεις και σε διεθνή φεστιβάλ βιβλίου. Η γνωριμία μου με τον Αντρέα Καμιλλέρι ξέφυγε από την πεπατημένη. Ήταν να συναντηθούμε στο φεστιβάλ Barcelona

Η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα διανύει μακρά περίοδο άνθισης. Η αύξηση της εκδοτικής παραγωγής ελληνικών και μεταφρασμένων αστυνομικών μυθιστορημάτων είναι αξιοσημείωτη τα τελευταία χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προ εικοσαετίας ετήσια κυκλοφορία ελληνικών αστυνομικών μυθιστορημάτων

Οι ηρωικοί καιροί που το «αστυνομικό» ήταν για τη Λογοτεχνία μια αμελητέα ποσότητα και κατώτερης ποιότητας γραφή, «διαμάντια μέσα στις στάχτες», έχουν παρέλθει οριστικά και αμετάκλητα. Το να επιστρέφουμε στην εποχή της Παραλογοτεχνίας, με εξαίρεση

Τελευταία γίνεται πολύ κουβέντα αν το αστυνομικό είναι το κοινωνικό μυθιστόρημα της εποχής μας. Αντικατέστησε μια παλιότερη συζήτηση αν το αστυνομικό είναι σοβαρή λογοτεχνία. Η απάντηση, που περιλαμβάνει κι άλλα είδη λαϊκής λογοτεχνίας, όπως πορνογραφία,

Σίγουρα βρισκόμαστε εδώ και πολύ καιρό μακριά από οποιαδήποτε υποτίμηση ή υποβάθμιση της αστυνομικής λογοτεχνίας, ελληνικής και ξένης. Η κριτική σπεύδει να υποδεχθεί, να κατατάξει και να εντάξει κάπου, ερμηνευτικά και ειδολογικά, κάθε καινούργιο προϊόν

Πολλοί μιλούν για κοινωνική λογοτεχνία που καθρεφτίζει την εποχή, τον τόπο και τον χρόνο αφού αναμετριέται με τα τρέχοντα κοινωνικά ζητήματα, αλλά προτιμώ να βλέπω την αστυνομική λογοτεχνία σαν ένα μεγάλο κοινωνικό ψυχογράφημα που διατηρεί

Το διαπιστωμένο γεγονός, το τόσο παραστατικά συμπυκνωμένο, υπό Γκράχαμ Γκρην, στη γνωστή από τον Τρίτο Άνθρωπο σύγκριση της ταραγμένης τριακονταετίας των Βοργία στην Ιταλία, με την πεντακοσαετή ειρηνική ιστορία της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, δηλαδή ότι η

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 η αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα έβγαινε σιγά σιγά από το περιθώριο. Λίγοι Έλληνες συγγραφείς τόλμησαν να γράψουν και να εκδώσουν αστυνομικό μυθιστόρημα. Ήδη τα αστυνομικά βιβλία είχαν μπει στα

Δεν αγόρασα ποτέ αστυνομικές ιστορίες στα κρυφά. Δεν έκρυβα τη Μάσκα ή το Μυστήριο κάτω από το στρώμα μου. Για να λέμε τα πράγματα ως έχουν, δεν διάβασα ποτέ αυτά τα περιοδικά ως παιδί. Ανήκω

Κύλιση στην κορυφή