Κι αν είμαι ο πιο μεγάλος εν ζωή
Θεός, καθώς ακούω, (δεν τ’ αποκλείω),
πριν αποθάνω θέλω να σας πω:
Πικρό ποτήρι γεύομαι ο φτωχούλης
που έστειλα το γιο μου στο σταυρό
μη λογαριάζοντας τις επιπτώσεις.
Ότι σε τετρακόσια, χίλια τετρακόσια ,
σε δυο χιλιάδες χρόνια το πολύ,
θα έτρωγαν οι άνθρωποι ψωμί
με Covid-19 εκ της σαρκός του.
Ότι δεν έπρεπε να καταργήσω
τον ουρανό για τα γλυκά του μάτια.
Λοιπόν θα βγάλω τα καλά μου και
θα τσακιστώ στο κλάμα και τον κοπετό
για το φθαρτό –φρικτόν ειπείν!– του ανθρώπου.
Σαν χαλαστής του κόσμου, όφειλα να ξέρω
τι το θνητό και μάταιο συλλαβίζουν
το λογικό τετράγωνο κι ο ρόμβος.
