Δημήτρης Αγγελής

Τον ορισμό του μοντέρνου ανθρώπου μας τον δίνει σ’ ένα κείμενό του ο Βάλτερ Μπένγιαμιν μιλώντας για τον Μπωντλαίρ: είναι εκείνος ο «άνθρωπος που με απάτη τού αφαιρέθηκε η εμπειρία του»[1]. Δεν θα με απασχολήσει

Με αφορμή τον θάνατο του Μιχάλη Γκανά και την επιστροφή στην ποίησή του, σκέφτομαι πως δύο είναι οι κύριες κακοδαιμονίες της ελληνικής ποίησης σήμερα. Θα κατέγραφα τρεις, επέλεξα όμως ν’ αναφερθώ μόνο στις δύο, καθώς

Παθιασμένος και συνάμα γλυκύτατος άνθρωπος, διαβασμένος πολιτικός αναλυτής, μαχητικός στην αρθρογραφία του φιλοευρωπαϊστής (με δυναμική παρουσία στην επώδυνη εποχή του δημοψηφίσματος), λάτρης και ακάματος πρεσβευτής της ρωσικής λογοτεχνίας (που την είχε σε βάθος σπουδάσει μαζί

Συνέντευξη του Βρασίδα Καραλή στον Δημήτρη Αγγελή Ο Βρασίδας Καραλής έχει γράψει Μια ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου χωρίς στερεότυπα: δεν είναι φιλμογραφία, δεν περιλαμβάνει όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες, δεν ενδιαφέρεται για ανεκδοτολογικά στοιχεία από τη

Ανατρέχοντας στη διαδρομή σας, θα έλεγε κανείς ότι το έργο σας εξακτινώνεται σε πολλές κατευθύνσεις και θα ήθελα να τις συζητήσουμε, εάν γίνεται όλες. Είναι κατ’ αρχάς το πανεπιστήμιο και η φιλολογία. Είναι η δημόσια

Θυμάμαι τη μέρα και τη συγκυρία που γνωριστήκαμε: Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011, παρουσιάζουμε στον Ιανό την ποιητική συλλογή του Ντίνου Σιώτη Μαύρο χρήμα με την Τιτίκα Δημητρούλια και τον Σάββα Πατσαλίδη. Στο τέλος της εκδήλωσης

Στα σχέδια του Χρήστου Μαρκίδη, όπως αυτά που κοσμούν το τεύχος μας –μέρος των οποίων εκτέθηκε, στις αρχές του περασμένου φθινοπώρου, στη Gallery 7 υπό τον τίτλο «Η οντολογία της ρευστότητας»–, κυριαρχεί η ανθρώπινη μορφή.

Όταν το 1990 προβλήθηκε στους ελληνικούς κινηματογράφους η ταινία Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (σκην. Peter Weir), όλοι την υποδεχθήκαμε με έκδηλο ενθουσιασμό. Θυμίζω εν τάχει την υπόθεση: σ’ ένα συντηρητικό σχολείο αρρένων με πειθαρχημένους

Διαβάζοντας πρόσφατα κριτικές για μια πραγματικά σημαντική φιλολογική εργασία, μου φάνηκε αξιοπερίεργο που πολλοί αναγνώστες σχολίαζαν ότι το βιβλίο έχει αστυνομικό ενδιαφέρον, ότι η συγγραφέας έπαιξε τον ρόλο του ντετέκτιβ κ.λπ. Οι φράσεις αυτές εκφέρονταν

Η πρόσφατη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία φαίνεται ότι αφύπνισε την επαναπαυμένη μας συνείδηση κι έφερε πάλι στο επίκεντρο το αγωνιώδες ζήτημα της κοινής ευρωπαϊκής μας μοίρας. Το ερώτημα τι χρειάζεται μια Ευρωπαϊκή Ένωση αν δεν

Κύλιση στην κορυφή