Παντελής Μπουκάλας

Να πολεμάμε το γραμμένοΝα το κάνουμε γραπτάΞόρκια να το κάνουμεΕπωδέςΤραγουδομοιρολόγιαμε τσακισμένους τους ρυθμούςΣτίχους καταδικασμένουςσε εκκρεμότητα διηνεκήΜάταιες προσευχέςανεπίδοτεςσε ουράνια συνθεμένα από πάγοκαι σιωπήΚαι να ’ναι η χαραγμένη πλάκατο μόνο έγκυρο γραπτό μαςΤο πιο δικό μαςΚαι το

Ούτε σε όλους αρέσουν τα δημοτικά τραγούδια ούτε σε όλους πρέπει να αρέσουν. Κανένας νόμος, ηθικός, λογοτεχνικός, εθνικός ή άλλος, δεν ορίζει ως υποχρεωτική την κατάφαση στην αξία τους ούτε και την αναγνώριση όλων των

Υπάρχει από παλιά ένα πρόβλημα με τους καταλόγους, τις λίστες, όπως συνηθέστερα τις λέμε: ο αυστηρός αριθμητικός τίτλος που τους δίνουμε χάριν συνεννοήσεως, σπανίως συμφωνεί με το καθαυτό περιεχόμενό τους, χαλαρό, αυξομειούμενο, ελαστικό –ο καθείς

Όσες επετείους κι αν γιορτάσουμε, το όνομα πολλών αγωνιστών του 1821 είναι καταδικασμένο να μείνει εσαεί γλώσσα, με τη σημασία της «αχρήστου, απηρχαιωμένης, ή ξένης λέξεως, ήτις χρήζει ερμηνείας» που έχει ο όρος αυτός στην

Κύλιση στην κορυφή