Queer λογοτεχνία

Αν δεχτούμε, λιγάκι σαν πρωθύστερο, πως το κουήρ είναι αδιανόητο, παράξενο ή απρόσμενο, τότε χρειαζόμαστε και μια παράδοξη αφετηρία για το άρθρο μας. Η πιο απόμακρη αρχή που μπόρεσα να ανασύρω για να προσεγγίσω το

Η πληθώρα μεταφράσεων στα ελληνικά τα τελευταία χρόνια μιας νέας queer λογοτεχνίας που- τολμά-να-πει-το-όνομά-της μας επιτρέπει να στραφούμε ξανά στο είδος, να θέσουμε νέα ερωτήματα, να εξετάσουμε εκ νέου τη συνθήκη και τη συγκυρία μέσα

Αναταραχές λόγου και φύλου[1]: Σκέψεις με αφορμή το Ορλάντα της Ζακλίν Άρπμαν

Η λέκτορας λογοτεχνίας Αλίν Μπερζέ (Aline Berger), ετών 35, καθισμένη στο καφέ του Gare du Nord στο Παρίσι επιχειρεί να ξαναδιαβάσει (για δέκατη φορά) το βιβλίο της Βιρτζίνια Γουλφ Ορλάντο, η ανάγνωση του οποίου μέχρι

Πώς μπορεί ένα βιβλίο να είναι συγχρόνωςελεύθερη έκφραση και διαπραγμάτευση;Δεν είναι μάταιο να επικρίνεις ένα δίχτυεπειδή έχει τρύπες;[…][Α]κόμα δεν καταλαβαίνω τη σχέση ανάμεσαστο γράψιμο και την ευτυχία ήστο γράψιμο και τη φροντίδα.Μάγκι Νέλσον, Οι Αργοναύτες,

Το μόνο που έχουμε είναι η ιστορία μας, όμως ακόμα και αυτή δεν μας ανήκει.‒ José Ortega y Gasset 1. Η Annie Ernaux γράφει κάποια στιγμή στο βιβλίο της Mémoire de fille [Αναμνήσεις ενός κοριτσιού]

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στον εγχώριο εκδοτικό κόσμο ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την queer λογοτεχνία, και ευρύτερα την queer τέχνη[2]. Μεγάλης εμβέλειας εκδοτικοί οίκοι, όπως η Διόπτρα, ο Καστανιώτης, το Μεταίχμιο, οι εκδόσεις Πόλις, ο

Πείτε με queer. Αλλά και λεσβία να με πείτε, όλα καλά. Είμαι εδώ για δύο λόγους: επειδή ασχολούμαι με τη λογοτεχνία όλη μου τη ζωή –διαβάζοντας, γράφοντας, διδάσκοντας, εκπονώντας διατριβή, ασκώντας κριτική– και επειδή είμαι

Κύλιση στην κορυφή