Αβυθομέτρητοι καιροί

Το πόσο αποσυνδεδεμένοι ή αποκομμένοι ζούμε από το Μυστήριο (του Είναι), πόσο δηλαδή δεν ζούμε την ύπαρξη ως υπέρτατο θαύμα, ως συνταρακτικό γεγονός μη αναγώγιμο σε επαρκή ερμηνεία...
Η ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής, αποτελεί ένα ορόσημο στην ανάπτυξη της άκρας Δεξιάς στη χώρα μας και, ιδιαίτερα, της νεοναζιστικής πλευράς της.
Αυτό που σπάνια σκεφτόμαστε εν μέσω της ταχύτητας της εποχής και του πυκνού ιστορικού χρόνου είναι το ότι ο ίδιος ο χρόνος χρειάζεται τον χρόνο του.
Πέμπτη, 15.6.2017. Δουλειά όλη μέρα στο σπίτι. Συνεννοήθηκα με τον Μανώλη Πιμπλή να μη δώσω κείμενο αυτή την εβδομάδα για το «Βιβλιοδρόμιο» προκειμένου να οργανωθώ όσο γίνεται καλύτερα...
Συνήθεις είναι οι αντιμαχίες (για να μη γράψω «σκυλοκαβγάδες») μεταξύ συγγραφέων διασήμων μυθιστορημάτων και σκηνοθετών που μετέφεραν τέτοια έργα στη μεγάλη οθόνη.
Η γκάφα ολκής με τα δύο ορθογραφικά λάθη στο αναμνηστικό γραμματόσημο των ΕΛΤΑ για τα 2500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών έχει ήδη καταγραφεί στις «ιστορικές» γκάφες!
Η Λογοτεχνία, ως καθ’ ύλην αρμόδια για την εκφορά ενός επιτηδευμένου λόγου, απολύτως ελκυστικού για το κοινό της, αναλαμβάνει έναν πρωτεύοντα ρόλο στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της εποχής.
Κάθονται στις θέσεις τους και ρωτάω: «Τι γίνεται, παιδιά;». «Μια χαρά, εσείς;» μου απαντάνε. Φοράμε φυσικά όλοι μας μάσκα, οι περισσότεροι χειρουργική.
Ως άνθρωποι ξεκινάμε τη ζωή μας στην κοινωνία από το «certum», την εξοικείωση με τις επιμέρους πραγματικότητες και τις πεποιθήσεις. Εμείς οι άνθρωποι προσανατολιζόμαστε και προσαρμοζόμαστε μέσα στο φυσικό και κοινωνικο-πολιτισμικό περιβάλλον μας.
Κύλιση στην κορυφή