Αύγουστος 2022
- Κείμενα
- Μέμη Κατσώνη
[Η Μέμη Κατσώνη σε εγγαστρίμυθο διάλογο με τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και το θέατρο, μετέφρασε και συντόμευσε ένα γράμμα της Λουσία Μπερλίν προς τον Όγκουστ Κλάινζάλερ με τον οποίο αλληλογραφούσε τακτικά από το 1994 ως
Σουμάδα / Ο κομπάρσος Όπλο στα χέρια του πιάνει για πρώτη φορά το ʼ70 σε ταινία της Βουγιουκλάκη. Όταν έρχεται εκείνη στην Κύπρο να γυρίσει μια ταινία για τον δεύτερο τον πόλεμο τον παγκόσμιο με
Όλα στη ζωή είναι θάνατοςΕκτός από κάτι εξελιγμένα είδηΟργανισμώνΌπως ας πούμε τις σαύρεςΓιατί έρπουνΉ τις χελώνεςΓιατί μαθαίνουν να κουβαλούνΑνέτοιμο βάρος Υπάρχει και η θάλασσαΜε τους χιλιάδες παγωμένους νεκρούς τηςΤο αποσυρμένο ρήμα αγαπώΆκλιτοΜεταβατικόΆκληρο Και οι άνθρωποι
‘Cause all I want is the moon upon a stickJust to see what ifJust to see what is. Radiohead – Lotus Flower Κάποια μέρα, τι διάολο, θα καταλάβω γιατί συνεχίζω να έρχομαι σε αυτό το
- Κείμενα
- Βασιλική Πατέλη
Το κόκκινο μπαλόνι, απομεινάρι κρίσιμων γενεθλίων σε κακόγουστο, très banal πολυέλαιο με γιρλάντα χρυσή, περιμένοντας μια βελόνα, ένα άγγιγμα ή το ενδιάμεσο όπλο, –τι μεσολαβεί άραγε από το να γίνει το χάδι η τίσις και
Σου λέω, όμως, αγαπητέ φίλε μου, ότι ο μεγαλύτερος εχθρόςενός κήπου δεν είναι ο λαγός, ούτε τα ζιζάνια, ούτε ακόμα και ο παγετός,αλλά κάθε εξωτερικός επισκέπτης.-Άντον Τσέχοφ, Ο Μαύρος Μοναχός Στον Δημήτρη Λαμπρόπουλο Α. Το
ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ Τριάντα περίπου μέρεςΠασχίζει τὸ φεγγάριΝὰ βρεῖ τὸν τέλειο κύκλο τουΜὰ δὲν τὸν χαίρεται γιατὶΤὴν ἄλλη μέρα κιόλαςΞεφτίζουν τοῦ κύκλου οἱ κλωστὲςΚαὶ λίγο λίγο τὸ πανὶΞηλώνεται Ὅπως ξηλώνεται ἡ ζωή μουΜὲ τοὺς μισοὺς συνήθως
Όταν άρχισα να συγκρίνω το χωριό με τις πόλεις δεν μου φαινόταν και τόσο χωριό –ειδικά στην εφηβεία μου, τη δεκαετία του εβδομήντα. Είχα επισκεφτεί τη Δράμα (όπου ζούσε η θεία Φανή), την Καβάλα (ξαδέλφες,
Μικρή μαύρη θεά από έβενοΛεπτό σώμαλεπτός ψηλός λαιμόςλεπτό πρόσωπολεπτά ανάγλυφα της κόμμωσηςΓραμμές αρμονικές ήρεμης τέχνηςΤο χέρι του τεχνίτη σοφόπέρασε μαλακά πάνω στις καμπύλεςσέβας για την ομορφιά της Ιερή δύναμη του βλέμματοςΑπ’ την κοιλιά ξεπροβάλλειμικρό κεφαλάκι
- Κείμενα
- Βισέντε Ουιδόμπρο
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής Κάθε μέρα μού φοράει ένδυμα εκπλήξεωνΚαι φέρνει πυρ καινούργιο στην εσωτερική φωτιά μου,Καθήκον της η ψυχή έχει τα βάρηΠου είναι νερό όλο θύμησεςΉ όλο δέντρα που κινούνται για να μοιάσουνε στη θάλασσαΝιώθω