Ποίηση
Περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια συνομιλώ με τον Χαρτ Κρέιν. Η συνομιλία μας κρυφή, προμνησιακή, περιέχει παρεξηγήσεις και όνειρα. Μια σχέση γεμάτη λάθη, αινίγματα, αμφισημίες, αποδόσεις, αλλά και νέες αναγνώσεις, στιγμές κατανόησης που μεταμορφώθηκαν σε εμβαθύνσεις,
Μετάφραση: Κλεοπάτρα Λυμπέρη O θεσμός αυτός,– ίσως θα έπρεπε να τον αποκαλούμε και επιχείρηση–για τον οποίο λέμε, από σεβασμό, ότι δεν χρειάζεται ν’ αλλάξουμε γνώμηγια κάτι που κάποτε πιστεύαμε,απαιτεί δημόσιες υποσχέσειςγια την πρόθεσή μαςνα εκπληρώσουμε
Η αριστερά εδώ πάει γήπεδοΗ αριστερά γουστάρει στα σκυλάδικαμε τον ίδιο τρόπο που οι πιστοί συρρέουν στα ουζερί μετά τον επιτάφιο στην πόλη Πάλι καλά Η ορθοδοξία σήμερα έρχεται από τις Ηνωμένες ΠολιτείεςΚαι οι πιστοί
ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Όλη τη νύχτα το φεγγάρι περιέγραφε φρικαλεότητες,Χωρίς να αποκρύπτει το παραμικρό από όσα συμβαίνουν,Χωρίς να θέλει να αφήσει εκτόςΟύτε την πιο ασήμαντη λεπτομέρειαΑλλά κυρίως, χωρίς να έχει ούτε την ελάχιστη συστολήΓια όλα όσα
Απόδοση: Πάνος Στασινός για τον Ρόμπερτ Λόουελλ Αυτή είναι η εποχή του χρόνουπου εμφανίζονται κάθε νύχτα σχεδόνεύθραυστα αερόστατα εκτός νόμου.Αναρριχώνται στα ύψη των βουνών, υψώνονται, έναν άγιο εντοπίζουνπου τον τιμούν ακόμα σ’ αυτές τις περιοχές,χάρτινοι
Ι.Όπως υποσχέθηκε το πρακτορείο.Λοvδίνο – Σουέζ,Σουέζ – Βομβάη,Βομβάη – Καλκούτα,Καλκούτα – Χονγκ Κονγκ,Χονγκ Κονγκ – ΓιοκοχάμαΓιοκοχάμα – Σαν Φρανσίσκο,Σαν Φρανσίσκο – Νέα Υόρκη,Νέα Υόρκη – Λονδίνο,με τρένο, πλοίο, ατμόπλοιο, ελέφαντα, άμαξα, έλκηθρο,ποτέ όμως αερόστατο,δεν είναι
ΟΡΩΝΤΟΣ ‒μικρού φεγγίτη ο κάτοχος εστιάζεις στατου κόσμου θά ’βρεις λοιπόν παράλειψη τ’ότι ξεχνώ τά δάση προτείνων κι όποτε η-μπορώ την μόνιμη ακακίαν (σοφίλιασματης μεσαυλής στης πρώην «καλής» το σπίτι) τον ταπεινό χειμώνανθον νυν αγριοσπαραγμένον
Να πολεμάμε το γραμμένοΝα το κάνουμε γραπτάΞόρκια να το κάνουμεΕπωδέςΤραγουδομοιρολόγιαμε τσακισμένους τους ρυθμούςΣτίχους καταδικασμένουςσε εκκρεμότητα διηνεκήΜάταιες προσευχέςανεπίδοτεςσε ουράνια συνθεμένα από πάγοκαι σιωπήΚαι να ’ναι η χαραγμένη πλάκατο μόνο έγκυρο γραπτό μαςΤο πιο δικό μαςΚαι το
Μια μέραΘα βρω τα κότσια: Να σε στείλω στο διάολοΌσο εγώ ανοίγω σε φύλλαΚι εσύ χαζεύεις το ρολόι σουΚαι καθόλου δεν θα σε ντραπώ Μια μέραΘα [απο]δεχτείς την ήττα σουΔεν θα κουνάς το δάχτυλο κάθε
ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ Τυφλό ποτάμι ο καιρόςΚάνει πως δεν με βλέπειΑς λογαριάζω με χαρτί και στηθοσκόπιοΠως μου χρωστάει από χρόνια περιττάΧιλιάδες χρώματα. Το χάλκινο του έρωταΤο ανθρακί του δίκιουΤο μωβ του πένθουςΤο μαβί των θαλασσώνΤο μολυβένιο των